از الست تا سامرا

بسم الله الرحمن الرحیم

از الست تا سامرا از سامرا تا امروز

لحظه های من همه رنگ انتظار داشته و دارد.

دوست داشتم در همان شعب ابی طالب

حضرت دوست اجازه ی ظهورم دهد

تا شانه ام تکیه گاه پیامبر داغ دیده باشد.

اما نداد.

جدک که سر بر دامان ابوتراب

و پس از آن به تیره ی تراب گذاشت

می خواستم همراهعلی(علیه السلام) باشم در غسل و کفن؛

اما اجازه نیامد.

سقیفه که برپا شد

نگاهم به خدا ملتمسانه بود

شاید اذن خروج بیابم؛

اما ادب بندگی اجازه ی سخن نداد.

یادت هست از آتش و دود سخن گفتی؟

هنوز هم دلم آتش گرفته قصه ای است

که تو از آن تنها در و دیوارش را شنیده ای.

می دانی که لحظه ای از آن حادثه،

خارج از میدان نگاهم نبود؟

اگر آنچه را دیده ام روایت کنم،

نفس کشیدن زجر آورترین عمل زندگی ات خواهد شد.