بسم الله الرحمن الرحیم
علی بن سوید گوید از حضرت موسی بن جعفر(علیه السلام)،پرسیدم از عجبی که فاسد می نماید عمل را؛ پس فرمودند:«عجب را درجاتی است، از آن ها این است که زینت پیدا کند از برای بنده بدی عمل او، پس ببینید او را نیکو، پس به عجب آورد او را و گمان کند او نیکو عملی کرده است. و از آن هاست آنکه ایمان آورده بنده به پروردگار خود، پس منت گذارد بر خدا؛ و حال آن که از برای خداست بر او در ایمان منت»
شرح «عُجب» بنا به فرموده ی علماء(رضوان الله علیهم):
بزرگ شمردن عمل صالح و کثیر شمردن آن و مسرور شدن و ابتهاج نمودن به آن و خود را از حد تقصیر خارج دانستن است. عمل را باید اعم از عمل قلبی و قالبی دانست.
نکته: مسرور شدن به عمل صالح با تواضع و فروتنی کردن از برای خدای تعالی و شکر ذات مقدس حق کردن بر این توفیق و درخواست توفیق بیشتر به این عمل عجب نیست و ممدوح و شایسته است.
